Pamiętnik Samobójcy. Boję Się. (Gdy Nie Ma Ciebie)

Samotne noce

Samotne dni. 

Dni ciemne jak noce 

I noce ciemne jak dni.

Ciemność. I samotność.

Nie śpię w nocy

Nie żyję w dzień.

 Boję się. Boję się tego co dzieje się wokół mnie. W nocy. Boję się gdy jest mrok. Ten nieprzyjazny, cichy mrok. Wszystko wokół znika, zostaję tylko ja. 

Boję się. Gdy jest dzień. Gdy spalony światłem gubię się. Wszystko na swoim miejscu. Boję się. Bo jednak czegoś brak. 

Ze strachu nic nie robię. Sparaliżowany siedzę i zaciskam pięść. W miejscu, gdzie powinna być Twoja dłoń. Ja ściskam powietrze. Mimo woli znowu tulę pustkę. I wiem, że nie ma Cię obok. Bo nie ma nic. Jest mrok. A ja się boję. Nie ma Ciebie, jest strach.

 Rzadko drży powietrze. Kiedyś od Twojego głosu. Delikatnie każdy wyraz frunął przez atomy powietrza, aż do moich uszu. Wprawiane w ruch cząsteczki zderzały się ze mną, a ja je chłonąłem. Nie drży już tak powietrze. Czasami krzyczę, powietrze ucieka ode mnie. Kiedy przestaję, nie wraca tak prędko. Duszę się i pragnę wtedy umrzeć. Bo boję się. Ale wtedy powietrze wraca i oddycham. Wierzę, że to dzięki Tobie. 

 Kiedy duszę się. Pragnę śmierci. Boję się. Boję się i drżę. Wszystko to na raz, bo nie ma Ciebie. 

Pochłonął Cię nocny mrok i nie oddał dzień? Porwał dnia blask i nie oddał nocny cień? Nie wiem. Szukam. Błądzę. Ale znaleźć nie mogę. Też tak mocno zniknąć chcę. Ale wiem, że nie mogę. 

 Czasami zastanawiam się, gdzie w tym wszechświecie jesteś Ty. Czy tam, gdzie ja? Czy po drugiej stronie gwiazd? Czy komuś innemu powietrze drży? Czy krzyczy tak jak ja? Czy aniele mój, skrzydła masz? 

Bo boję się. I pragnę Cię. 

Umrzeć chcę w ciemną noc, z mrokiem na oczach, niech sięgnie mnie. Z ciszą na ustach, niech zamknie mnie. Z Tobą w sercu pochowaj mnie.