Pamiętnik Samobójcy. Przyjaciel.

Chcesz być moim przyjacielem?

Nie chcę być samotny. Któż chce być samotny?
Chcę umrzeć. Któż chce umrzeć?

 Czy chcesz zostać moim przyjacielem? 

Bo wiesz, czasami wybucham. Wewnątrz mojego ja umiera echo starej nadziei. Po wybuchu płonę. Spalam się w swoim bólu i samotności.
Krzyczę sam do siebie. Płomienie trawią moje istnienie. 

 Gdybyś chciał zostać moim przyjacielem, 

Powiedziałbym Ci, jak bardzo jest tu głośno. W mojej głowie panuje głośna pustka. Wszechobecny krzyk. Wrzask, który uwalniam do środka. Pustoszy moje wnętrze. Obrzydliwa nicość.

 Gdybyś tylko zechciał zostać moim przyjacielem, 

Opowiedziałbym Ci o sznurze, który był przeznaczony mi. O tym jaki był gruby, jaki wspaniały, jaki podły, jaki mój. 

Gdybym nie wybuchał, gdybym nie wisiał. Gdybym nie żył. Nie byłoby mnie. Nie byłoby bólu i strachu. 

Gdybym zimny nie był. Moje serce nie biło lodem. Moje myśli nie byłyby chłodne. 

 Gdybyś chciał zostać moim przyjacielem, 

Mógłbyś zaznać kumulacji mojego bólu, strachu i bezradności. 

Pustą, gorzką, zimną łze. Spływającą po skorupie mojego ja.

Z cichym łoskotem odrywa się od niej i leci w przepaść, by rozbić się na miliony kawałeczków i umrzeć za mnie. Pamiętam każdą.

 Chcesz być moim przyjacielem? 

Gdybyś wiedział, jak istnienie zamiera na chwilę we mnie, a ja wdycham spalenizne pozostawioną przez płomienie. Pomimo gorącego pogorzeliska, moje serce wciąż jest skute lodem. Czas znowu rusza do przodu, a ja upadam po raz kolejny pchnięty jego pędem. Nie usiłuję wstawać.

 Czy chcesz zostać moim przyjacielem?